Βοήθεια Από Το Μέλλον / του Περικλή Κοροβέση

του Περικλή Κοροβέση

Οι κυκλοφορίες των εφημερίδων και των περιοδικών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς, βρίσκονται σε κατακόρυφη πτώση που θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά τους. Μερικές εφημερίδες εγκατέλειψαν την έντυπη μορφή τους και περιορίστηκαν στον ηλεκτρονικό Τύπο που απαιτεί λιγότερα έξοδα.

Αλλες πετσόκοψαν το προσωπικό τους, με αποτέλεσμα η ανεργία στους δημοσιογράφους να καλπάζει. Το κάποτε γκλαμουράτο επάγγελμα του δημοσιογράφου σήμερα είναι από τα πιο επισφαλή και η μονιμότητα στην εργασία τείνει να εξαφανιστεί. Οι προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο και έχει καθιερωθεί η εργασία με το κομμάτι. Τα περίφημα «μπλοκάκια» (εργασία για το μηδέν) δεν εξασφαλίζουν ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ούτε σύνταξη. Εργασία χωρίς δικαιώματα και τα εργάσιμα χρόνια πάνε στον βρόντο.

Ο πολύς κόσμος έχει μια λαθεμένη εικόνα για αυτό το επάγγελμα. Συχνά τους ταυτίζει με τους σταρ του Χόλιγουντ που υποδύονται δημοσιογράφους (ωραίοι, ψηλοί, με καμπαρντίνα και ρεπούμπλικα και γυναίκες καλλονές που συναγωνίζονται τα τοπ-μόντελ). Ακόμα οι τηλεοπτικές περσόνες, με τα λουστραρισμένα ανέκφραστα πρόσωπα και τα ψεύτικα χαμόγελά τους γίνονται η εικόνα του δημοσιογράφου.

Λίγοι καταλαβαίνουν πως είναι ένα προλεταριακό επάγγελμα και όχι σπάνια επικίνδυνο. Περίπου 120-130 δημοσιογράφοι σκοτώνονται τον χρόνο, είτε σε εμπόλεμες περιοχές είτε από μαφιόζους παρακρατικούς. Να μη μιλήσουμε για τις εκατοντάδες των φυλακισμένων συναδέλφων σε όλο τον κόσμο γιατί είπαν μια αλήθεια που δεν έπρεπε να ειπωθεί, γιατί έθιγε κάποια συμφέροντα. Τους θυμάται κανείς άραγε;

Για την πτώση της κυκλοφορίας των εφημερίδων έχουν γραφτεί πολλά. Ανάμεσα σ' αυτά που έχουν ειπωθεί είναι ο ανταγωνισμός με τα free press, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή ακόμα το Ιντερνετ, που έχει τα πάντα και επιπλέον είναι δωρεάν. Κατά την άποψή μου όλες αυτές οι θεωρίες είναι κατά βάση λάθος, όσο και αν λειτουργούν ανταγωνιστικά με τον έντυπο Τύπο.

Οταν κάνουμε μια σύγκριση, πρέπει και τα δύο ή παραπάνω προϊόντα να είναι ίδια. Μια ντομάτα θα συγκριθεί με μια άλλη ντομάτα και ένα αχλάδι με ένα άλλο αχλάδι. Αν συγκρίνουμε τώρα ένα αχλάδι με μια ντομάτα, είναι σαν να μπερδεύουμε το σώβρακο με τη γραβάτα. Δηλαδή πρέπει να μπούμε στη φιλοσοφία του κ. Ράμφου που θεωρεί τη γραβάτα φαλλικό σύμβολο, άρα η θέση της είναι στο σώβρακο, παρέα με τον φαλλό που συμβολίζει. Τότε πάμε για τρέλα.

Οι θεωρίες αυτές δεν είναι καινούργιες. Οταν ανακαλύφθηκε η φωτογραφία, είπαν πως θα καταργηθεί η ζωγραφική. Το ίδιο έγινε και με τον κινηματογράφο, όταν υποστηρίχτηκε πως θα εξαφανίσει το θέατρο. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε για την τηλεόραση, που εμφανίστηκε σαν το τέλος του κινηματογράφου. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται με το Ιντερνετ, που θα κονιορτοποιούσε την τηλεόραση.

Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Απλά όλες αυτές οι επινοήσεις της ανθρώπινης δημιουργικότητας δεν ήταν ανταγωνιστικές αλλά αλληλοσυμπληρούμενες. Οπως ακριβώς οι πολιτισμοί. Και άσε τον Σάμιουελ Χάντιγκτον να λέει για τον πόλεμο των πολιτισμών. Ασ' τον να λέει, που τραγουδάει κι ο Καρράς.

Αλλά ας υποθέσουμε πως είναι έτσι. Τότε πώς εξηγείται, σε αυτήν την εποχή της κρίσης, η «Monde Diplomatique», να ανεβάζει την κυκλοφορία της κατά περίπου 15%, να αυξάνει τους συνδρομητές της και να πολλαπλασιάζει τις πωλήσεις των άλλων έντυπων ή ηλεκτρονικών ­προϊόντων της; Και μάλιστα χωρίς διαφήμιση;

Η απάντηση είναι απλή. Βρίσκεται στην ποιότητα και στο βάθος της αρθρογραφίας της και στις συνεργασίες της με ειδήμονες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Πουλά γνώση και απολύτως έγκυρη πληροφόρηση. Και αυτό το προϊόν σήμερα είναι δυσεύρετο στην εποχή της πλαστογράφησης σχεδόν των πάντων από τους βαρόνους των ΜΜΕ. Αλλά λίγοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται να μάθουν ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας που αγοράζουν ή του καναλιού που χαζεύουν για να σκοτώσουν την ώρα τους, δηλαδή τον δημιουργικό τους χρόνο.

Σχεδόν παντού στον κόσμο, η ιδιοκτησία των ΜΜΕ έχει περάσει στα χέρια των ολιγαρχών. Και αυτές οι επενδύσεις δεν έγιναν για το κοινό καλό, αλλά για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του αρπακτικού καπιταλισμού και της πολιτικής κάστας που τον στηρίζει. Για ποιον λόγο να αγοράσει κανείς μια εφημερίδα που θέλει να τον κάνει δούλο του συστήματος; Εμείς εδώ στην «Εφ.Συν.» ξεκινήσαμε ένα εγχείρημα που ξεπερνάει τις δυνατότητές μας. Θελήσαμε να κάνουμε μια εφημερίδα που να εκφράζει την ανάσα αυτού του λαού.

Αλλά με ποιες δυνάμεις; Αδύναμοι είμαστε, όπως όλοι μας. Αλλά όταν οι αδύναμοι μαζευτούν, γίνονται ανατρεπτική δύναμη. Κάποιοι έχουν παράπονα από μας. Μας θεωρούν απογευματινή έκδοση της «Αυγής». Και έπαψαν να αγοράζουν την εφημερίδα. Και πήραν «τη ζωή τους λάθος».

Αφού είναι οι ίδιοι τα αφεντικά αυτής της εφημερίδας, γιατί οι ίδιοι δεν προστατεύουν την περιουσία τους; Εμείς εδώ γράφουμε κατά συνείδηση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχουμε δίκιο. Περιμένουμε βοήθεια από το μέλλον. Και το μέλλον είστε εσείς. Οι αναγνώστες. «Αναγνώστη, βοήθεια».

Πηγή : efsyn