του Γιώργου Δελαστίκ
Υπέροχα! Πρώτη φορά το αίσθημα ικανοποίησης άρχιζε από τον…τίτλο (!) μιας τυπικής και επίσημης ανακοίνωσης: «Άτυπη συνάντηση των 27». Τα 28 κράτη-μέλη της ΕΕ έγιναν πλέον 27, όχι τυπικά ακόμη μετά την επικείμενη αποχώρηση της Βρετανίας λόγω της έκβασης του δημοψηφίσματος που έλαβε χώρα πριν από δέκα ημέρες, στις 23 Ιουνίου. «Εμείς, οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων των 27 κρατών–μελών, καθώς και οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λυπούμαστε βαθιά για την έκβαση του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά σεβόμαστε την επιθυμία που εξέφρασε η πλειοψηφία του βρετανικού λαού…».
Έτσι άρχιζε η δήλωση των προέδρων και πρωθυπουργών των 27 κρατών που έχουν μείνει στην ΕΕ, μετά τη βρετανική αποχώρηση, προκαλώντας ένα υπέροχο αίσθημα υπεροχής σε αυτούς που σπάζουν τις αλυσίδες της ΕΕ για πρώτη, ουσιαστικά, φορά στην ιστορία της.
Υπέροχα! Πρώτη φορά το αίσθημα ικανοποίησης άρχιζε από τον…τίτλο (!) μιας τυπικής και επίσημης ανακοίνωσης: «Άτυπη συνάντηση των 27». Τα 28 κράτη-μέλη της ΕΕ έγιναν πλέον 27, όχι τυπικά ακόμη μετά την επικείμενη αποχώρηση της Βρετανίας λόγω της έκβασης του δημοψηφίσματος που έλαβε χώρα πριν από δέκα ημέρες, στις 23 Ιουνίου. «Εμείς, οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων των 27 κρατών–μελών, καθώς και οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λυπούμαστε βαθιά για την έκβαση του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά σεβόμαστε την επιθυμία που εξέφρασε η πλειοψηφία του βρετανικού λαού…».
Έτσι άρχιζε η δήλωση των προέδρων και πρωθυπουργών των 27 κρατών που έχουν μείνει στην ΕΕ, μετά τη βρετανική αποχώρηση, προκαλώντας ένα υπέροχο αίσθημα υπεροχής σε αυτούς που σπάζουν τις αλυσίδες της ΕΕ για πρώτη, ουσιαστικά, φορά στην ιστορία της.
Άλλο πράγμα η αποχώρηση της Γροιλανδίας από την τότε ΕΟΚ πριν από καμιά τριανταριά χρόνια και εντελώς άλλο πράγμα φυσικά η αποχώρηση από το αντιδημοκρατικό έκτρωμα της ΕΕ της Μεγάλης Βρετανίας. «Υπάρχει ανάγκη να οργανώσουμε την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ με τακτικό τρόπο. Το άρθρο 5 της Συνθήκης της ΕΕ (σ.σ. εννοούν τη Λισαβόνα) παρέχει τη νομική βάση γι’ αυτή τη διαδικασία» ανέφερε ρητά η δήλωση των «27» και διευκρίνιζε για την έναρξη της διαδικασίας αυτής: «Εναπόκειται στη βρετανική κυβέρνηση να γνωστοποιήσει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (σ.σ. εννοεί τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων) για την πρόθεση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποσυρθεί από την ΕΕ. Αυτό θα έπρεπε να γίνει όσο το δυνατόν νωρίτερα. Δεν μπορούν να υπάρξουν διαπραγματεύσεις οποιουδήποτε είδους πριν λάβει χώρα αυτή η γνωστοποίηση» υπογράμμιζε η δήλωση των 27 κρατών της ΕΕ, πριν προχωρήσει στην αναγνώριση της εξαιρετικής σοβαρότητας της νέας κατάστασης που διαμορφώθηκε.
«Η έκβαση του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο δημιουργεί μια νέα κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαστε αποφασισμένοι να μείνουμε ενωμένοι και να εργαστούμε στο πλαίσιο της ΕΕ για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του 21ου αιώνα και να βρούμε λύσεις προς το συμφέρον των εθνών μας και των λαών μας. Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε δυσκολία μπορεί να προκύψει από την παρούσα κατάσταση» ανέφερε στο πέμπτο σημείο της η δήλωση των «27». «Πολλοί άνθρωποι εκφράζουν δυσφορία για την παρούσα κατάσταση πραγμάτων σε ευρωπαϊκό ή εθνικό επίπεδο» ομολογούσαν οι ηγέτες των «27» στη δήλωσή τους. «Γι’ αυτό αρχίζουμε σήμερα έναν πολιτικό διαλογισμό για να δώσουμε ώθηση σε περαιτέρω μεταρρυθμίσεις» διακήρυξαν αποφασισμένοι οι «27», αγνοώντας επιδεικτικά και προκλητικά το γεγονός ότι ακριβώς με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούν οι ηγέτες της ΕΕ διαφωνούν ριζικά οι λαοί της ηπείρου. Με την κατάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος διαφωνούν οι πολίτες σε κάθε χώρα της ΕΕ. Αυτή την κατεδάφιση θέλουν να αποτρέψουν.
Πέρα όμως από τα βαρύνοντα πολιτικά ζητήματα, εκπλήξεις σημειώθηκαν και σε επίπεδο προσώπων. Η αγγλική αστική τάξη, ακόμη και το τμήμα της που στήριξε την αποχώρηση από την ΕΕ, προχώρησε σε ένα αποφασιστικό βήμα: «Έφαγε» εν ψυχρώ τον τέως δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον ―τον δεξιό, υπογραμμίζουμε Τζόνσον, ο οποίος ηγήθηκε της εκστρατείας της αποχώρησης της Αγγλίας από την ΕΕ και ο οποίος θα ήταν η φυσιολογική επιλογή ως επόμενος πρωθυπουργός του Συντηρητικού Κόμματος! Τον έφαγε ο Ρούπερτ Μέρντοχ, ιδιοκτήτης τόσο των Τάιμς του Λονδίνου όσο και της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Βρετανίας, της Σαν, ο οποίος μέσω της δεύτερης εφημερίδας του και πρώτης σε κυκλοφορία στην Αγγλία είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της αποχώρησης! Ο Τζόνσον δεν άρεσε ούτε στον Πολ Ντέικρ, τον διευθυντή της Ντέιλι Μέιλ, ο οποίος είχε επίσης ταχθεί υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ. Ο Μέρντοχ φαίνεται ότι υποστηρίζει την υπουργό Εσωτερικών του Κάμερον, ονόματι Τερέζα Μέι, μια απερίγραπτη οπορτουνίστρια, η οποία δήθεν δήλωνε ευρωσκεπτικίστρια, αλλά τάχθηκε υπέρ της… παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ!!! Αυτό τουλάχιστον υποδηλώνει το γεγονός ότι η Μέι ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος μέσα από τους Τάιμς του Λονδίνου, τη σοβαρή δηλαδή εφημερίδα του Αυστραλού εκδότη Ρούπερτ Μέρντοχ. Την υποψηφιότητά του όμως ανακοίνωσε και ο σύμμαχος του Τζόνσον, ο υποστηρικτής της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ και ταυτόχρονα υπουργός Δικαιοσύνης του Κάμερον, ο Μάικλ Γκόουβ. Στις 9 Σεπτεμβρίου θα μάθουμε το όνομα του νέου Βρετανού πρωθυπουργού. Όταν ψηφίσουν δηλαδή τα 150.000 μέλη των Συντηρητικών.
Προς εκτέλεση, αλά από τα δεξιά (!) και από τα «ευρωλαμόγια» του Κόμματος των Εργατικών, οδηγείται και ο ηγέτης τους Τζέρεμι Κόρμπιν. Τέσσερις στους πέντε (!) βουλευτές των Εργατικών ψήφισαν μομφή εναντίον του ― για την ακρίβεια 172 Εργατικοί βουλευτές ψήφισαν υπέρ της καθαίρεσής του και μόνο 40 τον υποστήριξαν!
Πηγή : prin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου