“Διαλέξτε, ή Θα Πεινάσετε ή Θα Αρρωστήσετε”

Μητσοτάκης “new course”

 

του Γιάννη Αγγέλη

 

Ο κυνισμός ήταν και παραμένει κεντρικό χαρακτηριστικό της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού 

 της, πέραν όλων των άλλων.

Οι εξαγγελίες του την Πέμπτη, όπως και οι διευκρινίσεις των υπουργών του τις επόμενες ημέρες, για το περιβόητο “άνοιγμα” ή αλλιώς “επανεκκίνηση της οικονομίας” από αύριο Δευτέρα, με τη σταδιακή (;) απόσυρση του Lockdown, αποτελούν άλλη μία κορυφαία έκφραση του κυνισμού τους.

Του κυνισμού, αλλά και της περιφρόνησης για την ζωή όσων θα υποχρεωθούν από αύριο το πρωί να πάνε στις δουλειές τους, χωρίς να έχει αλλάξει το παραμικρό όσο αφορά τους κινδύνους της πανδημίας.

Να πάνε στην δουλειά τους γιατί διαφορετικά θα …πεινάσουν, αφού πλέον το “άνοιγμα της οικονομίας” ισοδυναμεί με την απώλεια του μισθού, ή ακόμα περισσότερο της θέσης εργασίας για όσους δεν υπακούσουν και δεν αναλάβουν με προσωπική ευθύνη (αχ αυτή η άμοιρη “προσωπική ευθύνη”) τις συνέπειες της επιλογής τους.

Κανείς όμως από την κυβέρνηση και πολύ περισσότερο ο “συμπαθής” για πολλούς – λόγω κακομοίρικου ύφους πιθανώς – κ. Τσιόδρας δεν λέει ότι την Δευτέρα, όπως και μέχρι σήμερα, δεν θα υπάρχει κανένα φάρμακο για όσους χτυπήσει ο κοροναϊός (ή “κορονακοπέλι” όπως τον αποκαλούν ορισμένοι κρητικοί με χιούμορ).

Δεν θα υπάρχει κανένα εμβόλιο και κυρίως δεν θα έχει μεσολαβήσει καμία ριζική αλλαγή στην κατάσταση του Συστήματος Υγείας οσο αφορά την επάρκεια γιατρών, νοσηλευτών και υποδομής ικανής να αντιμετωπίσει ενα νέο κύμα της πανδημίας σαν συνέπεια, από το “άνοιγμα” της οικονομικής δραστηριότητας.

Πολύ δε περισσότερο δεν υπάρχει καμία αλλαγή στους χώρους και στους όρους δουλειάς στους οποίους καλούνται να επιστρέψουν οι εργαζόμενοι. Ή μάλλον εκεί υπάρχει αλλαγή, καθώς στην διάρκεια του Lockdown κανένας δεν φρόντισε για την συντήρησή τους ή την διασφάλιση μετατροπών για τους εργάτες ή τους υπάλληλους, που θα πρέπει να στριμωχθούν σε χώρους, που όχι μόνο δεν διασφαλίζουν την “απόσταση” ή την “μη επαφή” μέσω της εργασιακής αλυσίδας αλλά την …επιβάλλουν.

Εδώ οι κυβερνώντες σηκώνουν το επιχείρημα οτι το “άνοιγμα” θα γίνει σταδιακά και με πολύ πιθανή την εναλλακτική παρουσία των εργαζόμενων για να μη συμπέφτουν όλοι μαζί στον ίδιο – ανεπαρκή – χώρο.

Μάλιστα. Και η απάντηση είναι ότι όπου αυτό θα τηρηθεί, όσοι “είναι” στην δουλειά θα πρέπει να εργάζονται με υπεραυξημένους ρυθμούς για να καλύπτουν την παραγωγικότητα μιας ολόκληρης παραγωγικής μονάδας υπό φυσιολογικούς όρους ή στην καλύτερη περίπτωση να υποχρεώνονται στο να προσπαθούν να την πετύχουν.

Αυτό βέβαια ισχύει για όσες επιχειρήσεις είναι σε θέση να ανοίξουν την Δευτέρα και δεν έχουν στο μεταξύ τινάξει τα πέταλα, ή ο εργοδότης δεν έχει βρεί αυτό σαν ευκαιρία για να κλείσει και να πετάξει τους εργαζόμενους έξω με δικαιολογία της κρίση.

Ενα μεγάλο ερώτημα είναι το πόσοι από τους εργαζόμενους που είχαν βγεί σε αναστολή λόγω πανδημίας θα τους “επιτραπεί” να γυρίσουν στην δουλειά και δεν θα μείνουν στον αέρα, σε “αναστολή” διαρκείας μέχρι να ξεκαθαριστεί το αν και πότε θα μπορούν να μπουν στο ταμείο ανεργίας και στα πενιχρά του επιδόματα…

Λίγο πολύ η “απειλή” Μητσοτάκη ή θα πεινάσετε ή θα αρρωστήσετε, καταλήγει για μεγάλο μέρος των εργαζόμενων στο “και θα πεινάσετε και θα αρρωστήσετε…”.

Και όποιος έχει αμφιβολία για το αν αυτό είναι το πραγματικό μήνυμα πίσω από την “επιστροφή” στην δουλειά την Δευτέρα, ας ρίξει μία ματιά στο περιβόητο “Εθνικό Σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας” και την επιστροφή στην …κανονικότητα, που κατατέθηκε προχθές στην Κομισιόν. Το σχέδιο που αφορά στο πως θα διαχειρισθεί η κυβέρνηση την κατάσταση την διετία 2020 – 2021.

Το βασικό της στοιχείο όπως καταγράφεται στην εισηγητική στρατηγική της Έκθεσης, που είναι η “πλατφόρμα” της πολιτικής της είναι “ο περιορισμός του κόστους των περιοριστικών μέτρων”.

Και σε μετάφραση στην καθομιλουμένη, αυτό σημαίνει τον περιορισμό του Lockdown και την παράλληλη περικοπή όλων των έκτακτων επιδομάτων και χρηματοδοτήσεων που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες 45 ημέρες για την στοιχειώδη επιβίωση των εργαζόμενων και των βιοπαλαιστών που απομακρύνθηκαν από τις δουλειές τους.

Και όποιος αναρωτηθεί το γιατί, αφού “λεφτά υπάρχουν” με τα ταμειακά διαθέσιμα (το περιβόητο μαξιλάρι) να παραμένουν υψηλά σε περίπου 36 δις ευρώ; Η απάντηση απάντηση υπάρχει στην ίδια Έκθεση: πρέπει να γίνει κάθε προσπάθεια να αποφευχθεί μια νέα κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος…Δηλαδή θα χρειασθούμε τα λεφτά και πάλι για τις τράπεζες.

Πηγή : Νέα Προοπτική