Μανόλης Πρατικάκης "Τα Δέντρα"

Μανόλης Πρατικάκης

Μανόλης Πρατικάκης * "Τα Δέντρα"

Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα.

Δε ζητάνε στάλα παραπάνω απ' αυτό που τους αναλογεί.

Είτε σε έρημο είτε σε πολυσύχναστη πλατεία,

η λεύκα λεύκινα, η λεμονιά λεμονένια θα ντυθεί.

Ή πάλι μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες

για της πλάσης τα στρουθιά - αληθινό περίττωμα η λέξη έξωση.

Στο παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι.

Οταν τα πληγώσεις, δε βογκάνε˙ δεν τραβάνε τα πλούσια

μαλλιά τους. Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν

οι ρίζες. Ομως καμιά φορά πεισμώνουν όταν ο άνθρωπος

τα βασανίζει. Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν

τον καρπό. Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.

Ρίχνουν χώρια μες στις πλημμύρες.

Με δένδρινα μυαλά νουθετούνε. Με θεσπίσματα

θεία αφανίζουνε φυλές.

* Ο Μανόλης Πρατικάκης γεννήθηκε στο Μύρτο Ιεράπετρας τον Σεπτέμβριο του 1943. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ψυχίατρος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γράμματα γύρω στα 1970 με δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Έχει γράψει 13 ποιητικές συλλογές, κριτικά κείμενα και άρθρα. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει συνεργαστεί σε ανθολογίες και περιοδικά, ελληνικά και ξένα, και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια. Ποιήματα από τη συλλογή του "Λιβιδώ" έχουν μελοποιηθεί από το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο και κυκλοφορούν σε CD με τίτλο "Αθέατος Σφυγμός"· πρόσφατα ο ίδιος συνθέτης έγραψε συμφωνικό έργο βασισμένο στις ποιητικές συλλογές "Γενεαλογία", "Η Λήκυθος" και "Αφημένα ήσυχα στη χλόη", η παγκόσμια πρώτη του οποίου ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής με τίτλο "Η Συμφωνία της Ίασης". Το 1999 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του "Η Κοίμηση και η Ανάσταση των Σωμάτων του Δομήνικου". Το 2003 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή "Το νερό", και το 2012 με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.

Επιμέλεια : Μπάμπης Μπ.