Στέλιος Γεράνης "Ομολογία Ενοχής"

 Στέλιος Γεράνης

Στέλιος Γεράνης * "Ομολογία Ενοχής"

Ἀπὸ Σπύρου Κοκκίνη 6η ἔκδ,

«Ἀνθολογία Νεοελληνικῆς Ποίησης»

Ἔκδ. Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε., Ἀθῆναι 2000.

Χωρὶς νὰ ὑπάρχει στὰ χαρτιὰ μιὰ καταδίκη εἰς θάνατον 

περιπλανῶμαι σὰν φυγόδικος ἀπὸ τὴν πρώτη μου στιγμή.

Ὅλοι μοῦ λὲν πὼς εἶμαι ἀθῶος 

γιατί σπανίως ἐννοοῦν τὰ πάμπολλά μου ἐγκλήματα. 

Πὼς εἶμαι δήμιος, ἀσφαλῶς, δὲν τὸ πιστεύουν. 

Μὰ ἐγὼ φοβᾶμαι. Γιατί• καλῶς γνωρίζω 

πόσες ὡραῖες μου πράξεις καρατόμησα• 

πόσες φορὲς κλάδεψα τοὺς βλαστοὺς μου• 

πόσες φορὲς συναντήθηκα μὲ τὸν ἄλλο μου δαίμονα 

κ' ἔστριψα 

στὴ μικρὴ 

σκοτεινὴ 

πάροδο.

Ὅλοι μοῦ λὲν πὼς εἶμαι ἀθῶος 

γιατί δὲ βλέπουν 

τὰ κρεμασμένα 

στοὺς τοίχους 

ὁμοιώματα•

τὰ συνετὰ καὶ δίκαια ἔργα μου δὲ βλέπουν 

ἔτσι καθὼς περνοῦν σκυφτὰ 

τὶς πύλες τῶν φερέτρων μου.

Ὅταν χτυπάει ὁ ἄνεμος τὴν πόρτα μου 

τρομάζω: Τώρα —λέω— ἔρχονται νὰ μὲ συλλάβουν• 

ἔρχονται νὰ μὲ ὑποχρεώσουν καὶ πάλι ν' ἀρνηθῶ• 

νὰ πῶ: Οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπο.

Αὐτὸν ποὺ ἐντός μου κατοικεῖ

δὲν τὸν γνωρίζω.

Ὅλοι μου λὲν πὼς εἶμαι ἀθῶος 

καὶ πὼς μπορῶ ἡσύχως ν' ἀναπαύομαι• 

νὰ περπατῶ ἀνενόχλητος στοὺς δρόμους• 

γιὰ τοὺς κοινοὺς κακούργους μὲ ἀπέχθεια νὰ μιλῶ 

καὶ ν' ἀποσύρομαι χωρὶς 

τὴν ἐντροπὴ τοῦ ἐνόχου.

Μὰ ἐγὼ δὲν ἀναπαύομαι. Τὶς νύχτες

μὲ κυκλώνουν οἱ σκιές. Ἄγρια φαντάσματα

καραδοκοῦν πίσω ἀπ' τὶς πόρτες μου.

Καὶ δὲν μπορῶ νὰ εἶμαι ὁ διαυγής•

ὁ καθαρὸς καὶ ἀμόλυντος δὲν εἶμαι•

κι ἂς μὴν ὑπάρχει στὰ χαρτιὰ

μιά καταδίκη

εἰς θάνατον.

* Ο Στέλιος Γεράνης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο, το πραγματικό του όνομα ήταν Στέλιος Παναγιωτόπουλος) ήταν Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε το 1920 στην Αθήνα και Καταγόταν από τη Νέα Έφεσο της Μικράς Ασίας. Παρακολούθησε μαθήματα στην Πάντειο το διάστημα 1938-1940. Εργάστηκε ως βοηθός λογιστή, ως δημοσιογράφος και κατόπιν ως εκτελωνιστής.

Το 1935 εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, όπου κατά καιρούς ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση καλλιτεχνικών και λογοτεχνικών εκδηλώσεων. Το 1938 για πρώτη φορά δημοσίευσε ποιήματά του στα περιοδικά «Νεότης» και «Αργώ» του Πειραιά. Το πρώτο του ποίημα σε ελεύθερο στίχο παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Οδυσσέας» του Πύργου (Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1944, τεύχος 5-6).

 Πολυσχιδής δράση

Το 1944 έγινε γραμματέας του 1ου Παμπειραϊκού Συνεδρίου Παραγωγικών Εμπορικών και Επιστημονικών Τάξεων. Διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ενώσεως Συντακτών Πειραιώς, πρόεδρος του Επαγγελματικού Σωματείου Βοηθών Εκτελωνιστών, πρόεδρος της «Κινηματογραφικής Λέσχης Πειραιώς», γενικός γραμματέας του Εκπολιτιστικού Ομίλου Πειραιώς «Οι φίλοι της Τέχνης», της «Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού «Νεοελληνική Μούσα» (1943), αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Δημοκρατικός Φρουρός» (1947), υπεύθυνος ύλης των περιοδικών «Πορεία» (1945 με τον Σ. Αυγερινό), «Φιλολογική» (1953), «Πειραϊκή Έρευνα» (1953-1954), «Το περιοδικό μας» (1958-1960), «Θερμοπύλες», «Εκτελωνιστική Επιθεώρηση» (1972-1973), μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού «Η εφημερίδα των ποιητών».

Συνέταξε περί τα 50 λήμματα-μελετήματα σχετικά με προσωπικότητες της ελληνικής λογοτεχνίας στη δωδεκάτομη «Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του Χάρη Πάτση.

Πέθανε το 1993 στον Πειραιά.

Επιμέλεια : Μπάμπης Μπ.