Νίκος Νικηφορίδης. Ο Κομμουνιστής Μάρτυρας Της Ειρήνης

Νίκος Νικηφοράκης

Στις 5 Μαρτίου 1951 εκτελούνταν στη Θεσσαλονίκη επτά αγωνιστές του κομμουνιστικού κινήματος. Οι Θ. Θεοφανίδης, Μ. Στογιάννης, Κ. Σπρίγκος, Κ. Μήτρας, Χ. Παπαδόπουλος, Ρ. Παραθύρας και ο Νίκος Νικηφορίδης. Οι έξι πρώτοι ήταν μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού που είχαν αιχμαλωτιστεί το 1949 στη Χαλκιδική. Ο Νίκος Νικηφορίδης ήταν μέλος της παράνομης ΕΠΟΝ και ηγετικό στέλεχος του Φιλειρηνικού Μετώπου Νέων.

Γεννημένος στο Παγκράτι το 1928, ο Νικηφορίδης εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ σε ηλικία μόλις 15 χρόνων. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου έμεινε ανάπηρο το ένα του πόδι από τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλε προσωπικά ο Δημήτρης Ιωαννίδης, ο μετέπειτα δικτάτορας.

Το 1950, βγαίνοντας από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε, ο Νικηφορίδης επανεντάχθηκε στην παράνομη ΕΠΟΝ και ανέπτυξε δραστηριότητα στο κίνημα ειρήνης, το οποίο εκείνο τον καιρό μάζευε υπογραφές υποστήριξης της «Έκκλησης της Στοκχόλμης», της διακήρυξης 700 προσωπικοτήτων απ” όλο τον κόσμο για πυρηνικό αφοπλισμό.

Συνελήφθη για τη δραστηριότητά του αυτή και καταδικάστηκε σε θάνατο, ενώ οι σύντροφοί του, Λ. Δούκας και Ι. Διαμαντίδης, καταδικάστηκαν σε ισόβια.

Όπως αναφέρει ο Σπύρος Κουζινόπουλος στο βιβλίο του « Η εκτέλεση της Ειρήνης. Υπόθεση Νικηφορίδη», «υπήρχαν κοντά στον τόπο των εκτελέσεων, στις παρυφές του δάσους Σέιχ Σου, αρκετά σπίτια, οι ένοικοι των οποίων είχαν αρχίσει να ανοίγουν προσεκτικά τις γρίλιες των παραθύρων… Ο Νικηφορίδης μαζί με τον Ρήγα Παραθύρα ζήτησαν να πουν σαν τελευταία τους επιθυμία δυο λόγια… Η εκτέλεση (είπε ο Νικηφορίδης) γίνεται για λό­γους σκοπιμότητας… για να χτυπηθεί το κίνημα ειρήνης… Ζητωκραύγασαν υπέρ της ειρήνης και των ιδανικών τους… Και στη συνέχεια σαν έναν άλλο χορό του Ζαλόγγου πιάστηκαν από τα χέρια και οι εφτά μελλοθάνατοι τραγούδησαν και χόρεψαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανδρών του στρατιωτικού αποσπάσματος και μετά μόνοι τους πήγαν και στάθηκαν στο σημείο της εκτέλεσης ».

Πηγή : ekdoh