Κωστής Παλαμάς

Κωστής Παλαμάς

O Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε στην Πάτρα το 1859, όπου έζησε και τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Σε ηλικία μόλις επτά ετών ορφάνεψε από πατέρα και μητέρα. `Ετσι έζησε τα υπόλοιπα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στο Μεσολόγγι, κοντά σε συγγενείς. Η ορφάνια του σε μικρή ηλικία, σημάδεψε την ιδιοσυγκρασία του, καθώς και την μετέπειτα λογοτεχνική του πορεία. Σε ηλικία μόλις εννέα χρονών έγραψε τα πρώτα του ποιήματα.

Το 1875 ο Κωστής Παλαμάς πήγε στην Αθήνα για να γραφτεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου, την οποία πολύ σύντομα εγκατέλειψε για χάρη της λογοτεχνίας. Εκεί στην Αθήνα συνεργάστηκε με διάφορα σημαντικά περιοδικά, όπως το “Αττικόν Ημερολόγιο”, το “Ραμπαγά” και το “Μη χάνεσαι”. Το 1876 συμμετείχε σ’ ένα ποιητικό διαγωνισμό με την ποιητική του συλλογή “Ερώτων `Επη”.

Το 1886 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο “Τραγούδια της Πατρίδας μου”. Είναι γραμμένη στη δημοτική γλώσσα. Εντούτοις ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τη γλώσσα θυμίζει καθαρεύουσα. Στην ποιητική αυτή συλλογή ο Παλαμάς προσπαθεί να συνθέσει διάφορα πράγματα: την αρχαία παράδοση, τη λαϊκή παράδοση και τις σύγχρονες τάσεις. Στα ποιήματα του είναι φανερή η τεχνική του δημοτικού τραγουδιού. Επίσης χρησιμοποιεί λέξεις από το λαϊκό λεξιλόγιο, καθώς και λέξεις από το Βυζάντιο. Ακόμα χρησιμοποιεί τον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο που είχε αναδείξει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.

Το 1886 δημοσίευσε το πολύστιχο ποίημα του “`Υμνος εις την Αθήνα”. Χρησιμοποιεί το δεκαπεντασύλλαβο, χωρίς όμως ομοιοκαταληξία. Το ποίημα του αυτό βραβεύθηκε στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό του 1889.

Το 1892 εξέδωσε την ποιητική συλλογή “Τα μάτια της ψυχής μου”. Τα ποιήματα είναι όλα γραμμένα στη δημοτική και τα θέματα σχετίζονται κυρίως με την πατρίδα, την ιστορία και τη γυναίκα. Και αυτή η συλλογή βραβεύθηκε στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό.

Το 1897 εξέδωσε τη συλλογή “`Ιαμβοι και Ανάπαιστοι”. Ο ίδιος μάλιστα ο Παλαμάς, δήλωσε ότι σ’ αυτά τα ποιήματα επηρεάστηκε από τον Κάλβο. Την ίδια χρονιά διορίστηκε γραμματέας στο Πανεπιστήμιο και έμεινε σ’ αυτή τη θέση μέχρι και το 1928.

Το 1898 έχασε το γιο του `Αλκη. Αυτό τον έριξε σε παντοτινό πένθος που εκφράζεται και μέσα στα ποιήματα του. Τον ίδιο χρόνο έγραψε μια ποιητική συλλογή με τίτλο ο “Τάφος”, στην οποία θρηνούσε το παιδί του.

Το 1900 εξέδωσε ένα μεγάλο ποίημα με τίτλο “Οι χαιρετισμοί της Ηλιογέννητης”. Το 1904 δημοσίευσε τη συλλογή “Η ασάλευτη Ζωή”. Το 1907 δημοσίευσε το ποίημα “Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου” και το 1910 τη “Φλογέρα του Βασιλιά”. Και τα δύο είναι εθνικά ποιήματα. `Αλλες ποιητικές συλλογές του Παλαμά είναι οι εξής: Οι καημοί της Λιμνοθάλασσας (1912), Η Πολιτεία και η Μοναξιά, Βωμοί (1915), Τα παράκαιρα (1919), Δειλοί και σκληροί στίχοι (1928), Ο κύκλος των τετραστίχων (1929), Περάσματα και Χαιρετισμοί (1931), Οι νύχτες του Φήμιου (1935).

Ο Κ. Παλαμάς όμως δεν έγραψε μόνο ποιήματα. `Εγραψε και κριτικές και διηγήματα και θεατρικά έργα. Διηγήματα έγραφε από το 1884. Δεν έγραψε όμως πολλά. Το 1920 τα συγκέντρωσε όλα σ’ ένα τόμο. Από τις κριτικές του μελέτες οι πιο γνωστές είναι: “Τα πρώτα κριτικά” και “Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου”. Το Θέατρο το τίμησε με το δράμα του «Τρισεύγενη» (1905).

Ο Κ. Παλαμάς τιμήθηκε με το Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας το 1925 και το 1926 έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Αθηναϊκής Ακαδημίας. Πέθανε το Φεβρουάριο του 1943, την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.