του Παντελή Μπουκάλα
Ακριβώς στη μέση του πίνακα «Ελευθερίας του Τύπου», που δημοσίευσαν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, φέρνουν την Ελλάδα οι επιδόσεις της το 2014: 91η ανάμεσα σε 180 χώρες, με προτελευταία (αυτό κι αν είναι είδηση) τη Βόρεια Κορέα και τελευταία την Ερυθραία. Τα συμπεράσματα του καθενός συναρτώνται με την αφετηρία του. Αν τον βολεύει που δεν είμαστε οι έσχατοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε αυτόν τον τομέα, εντάξει, υπερτερούμε της 103ης Βουλγαρίας. Αν του αρκεί το ότι γενικά η ελευθερία του Τύπου καταβαραθρώθηκε πέρυσι, θα σφυρίξει αδιάφορα. Κι αν δεν είναι μαξιμαλιστής, θα ευχαριστηθεί που προοδέψαμε: από 99οι το 2013 (λόγω του λουκέτου στην ΕΡΤ) ανεβήκαμε στην 91η θέση. Αν, όμως, θελήσει να δει τη μεγάλη εικόνα, σε βάθος χρόνου, θα απογοητευτεί: 19η η χώρα το 2002. 31η το 2003. Σχετική σταθερότητα έως το 2008. Κι έπειτα, βουτιά στον μνημονιακό γκρεμό: 35η το 2009, 70ή το 2010, 84η το 2013. Το γεγονός ότι στη μετά μιλένιουμ εποχή εμφανίστηκαν περί τους δέκα υπουργούς που «θα τα άλλαζαν όλα ανεξαρτήτως κομματικού κόστους», και καταρχάς θα τακτοποιούσαν διά νόμου το βολικά άναρχο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο, πλην ουδείς ουδέν σοβαρό έπραξε, θα έπαιξε σίγουρα τον ρόλο του. Οπως και το λογοκριτικό νομοθετικό πλαίσιο περί αγωγών κατά του Τύπου, άλλη μια προσφορά του κ. Βενιζέλου. Και η καταχρηστική άσκηση της τέταρτης εξουσίας υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων και όχι για το γενικό καλό.
Ως προς δύο από τους εφτά δείκτες που καθορίζουν τη θέση κάθε χώρας στον σχετικό πίνακα (την ανεξαρτησία των ΜΜΕ και την έκταση του πλουραλισμού), το 2014 μάς πρόσφερε ισάριθμες αποκαλύψεις: Πρώτα την εξομολόγηση του κ. Πρετεντέρη, ότι εκεί στο Μεγάλο Κανάλι είχαν αποφασίσει να υπερασπίσουν τη βιωσιμότητα του πρώτου μνημονίου και τη θεραπευτική του αξία ξέροντας ότι ψεύδονται. Κι ύστερα τη δήλωση της (ήδη ευρωβουλευτού) κ. Σπυράκη, ότι η εθνική της συνείδηση ή κάτι τέτοιο δεν της επέτρεψε να πει την αλήθεια για τη ροή χρημάτων στο μεσοδιάστημα των δύο εκλογών του 2012. Μάλλον οι δύο δημοσιογράφοι δεν έτυχε να περάσουν ποτέ από την αίθουσα της ΕΣΗΕΑ και να το δουν το μεγαλογράμματο «δόγμα Μάγερ»: «Η Δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης». Αν το είχαν δει, σίγουρα θα είχαν μεριμνήσει.
Πηγή : left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου