Πολ Βερλέν "Ευχή"

 Πολ Βερλέν

Πολ Βερλέν * "Ευχή"

Αχ! τα πρώτα ερωτόλογα! οι αγάπες οι πρώτες!

Χρυσάφι των μαλλιών, ματιών το γαλάζιο, άνθος των σαρκών,

Και ύστερα, μες την οσμή των νέων κι ακριβών κορμιών,

Των χαδιών οι δειλίες οι αυθόρμητες!

Είν' αρκετά μακριά όλες αυτές οι ευδιαθεσίες

Κι όλες οι αφέλειες! Αλίμονο! ζητώντας όλες 

Την άνοιξη της λύπης, διώξαν τους μαύρους χειμώνες

Της πλήξης μου, και της απέχθειας και της αμηχανίας!

Αφού να 'μαι μονάχος στο παρόν, βλοσυρό και μονάχο,

Βλοσυρό και ανέλπιστο, πιο ψυχρό κι από ένα γεράκο,

Κι ίδιο με του φτωχού ορφανού δίχως αδελφή μεγάλη.

Ω η γυναίκα με τη ζωογόνο αγάπη τη χαϊδευτική,

Γλυκιά, συλλογισμένη και μελαχρινή, που τίποτα δε τη διαβάλλει,

Και σας φιλά στο μέτωπο καμιά φορά, σαν το παιδί!

*O Πολ Βερλαίν (Paul Verlaine, 30 Μαρτίου 1844, Μετζ - 8 Ιανουαρίου 1896, Παρίσι) ήταν Γάλλος ποιητής που συνδέθηκε με τη σχολή του παρνασσισμού και αργότερα αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος του συμβολισμού και της Παρακμής.
Ο Βερλαίν χαρακτηρίζεται ως ένας καθαρά λυρικός ποιητής που σημάδεψε μία μετάβαση από το ρομαντισμό στο κίνημα του συμβολισμού, και διακρίνεται για τo μουσικό αποτέλεσμα της γραφής του, μέσα από τη χρήση αρκετών μυστικών της γαλλικής προσωδίας, όπως τις παρηχήσεις, τις συνηχήσεις και τους ανισοσύλλαβους στίχους. Παρά το γεγονός πως το έργο του επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση του συμβολισμού, ο ίδιος αργότερα τον αποκήρυξε, καθώς το κίνημα απέκλινε ακόμα περισσότερο από τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες, ενώ ο Βερλαίν υποστήριζε την αναγκαιότητα ορισμένων, όπως για παράδειγμα της ομοιοκαταληξίας του στίχου.

Ο Βερλέν ήταν από τους ποιητές εκείνους που οι στιλιστικές του καινοτομίες έδωσαν μια νέα μουσικότητα στη γαλλική ποίηση και έθεσαν τα θεμέλια για τον ελεύθερο στίχο και άλλες πειραματικές ποιητικές τεχνικές του 20ού αιώνα.
Ωστόσο, είναι αδύνατο να τον κατανοήσουμε βαθιά αν προσπεράσουμε το όραμά του για μια κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι κοινωνικά, όραμα που ζωντανεύουν τα πρώτα του κιόλας ποιήματα.

Γύρω στα 1860, πριν από τον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο και την Κομμούνα, ο Βερλέν συνεργάζεται με αντιπολιτευτικές εφημερίδες και περιοδικά.
Με μεγάλη χαρά δέχεται την πτώση της δεύτερης αυτοκρατορίας και την ανακήρυξη της Δημοκρατίας το Σεπτέμβρη του 1870 και λίγο αργότερα κατατάσσεται στον 160ό λόχο της Εθνοφυλακής.

Η εξέγερση της Κομμούνας τον βρίσκει σε εμπιστευτική θέση στο Παρισινό Δημαρχείο και όταν ο Θιέρσος καλεί όλους τους υπαλλήλους να παραιτηθούν, για να σαμποτάρουν το έργο των κομμουνάρων, ο Βερλέν παραμένει στο πόστο του και μάλιστα αναλαμβάνει διευθυντικά καθήκοντα στον Τύπο της Κομμούνας.

Επιμέλεια : Μπάμπης Μπ.